Hartfalen, vaak verkeerd begrepen als eenvoudigweg een zwakker hart, is eigenlijk een ernstige aandoening waarbij het hart moeite heeft om het bloed effectief door het lichaam te pompen. Dit kan leiden tot weefselschade als gevolg van zuurstofgebrek en ophoping van afval, waardoor uiteindelijk het leven wordt bedreigd. Hoewel de behandeling de symptomen kan beheersen en zelfs remissie mogelijk kan maken, is een vroege diagnose cruciaal voor betere resultaten.
Helaas blijkt het vaak moeilijk om hartfalen in een vroeg stadium te ontdekken. De symptomen zijn meestal subtiel en worden gemakkelijk aangezien voor andere veel voorkomende aandoeningen, wat leidt tot vertraagde diagnoses wanneer de aandoening al is gevorderd. De bestaande screeningmethoden zijn invasief, duur en voor velen ontoegankelijk, waardoor vroege detectie-inspanningen verder worden belemmerd.
Nu geloven onderzoekers dat een eenvoudige speekseltest dit landschap zou kunnen veranderen. Hun focus ligt op een eiwit genaamd S100A7, waarvan de niveaus aanzienlijk stijgen bij mensen met acuut hartfalen – bijna het dubbele van die bij gezonde mensen.
De doorbraak ligt in een nieuwe messenger RNA (mRNA)-test die deze verhoogde S100A7-niveaus in speekselmonsters kan detecteren. In eerste onderzoeken waarbij dertig patiënten met hartfalen en zes gezonde vrijwilligers betrokken waren, bleek deze speekseltest opmerkelijk accuraat. Het kwam in ongeveer 81% van de gevallen met succes overeen met standaard medische eiwitniveautests en presteerde zelfs beter dan die traditionele tests bij het vergelijken van S100A7-niveaus tussen patiënten met hartfalen en gezonde individuen (82% nauwkeurigheid versus 52%).
Hoewel deze eerste resultaten veelbelovend zijn, is verder onderzoek met een veel grotere populatie essentieel voordat deze speekseltest algemeen beschikbaar wordt. Als dit lukt, kan het de screening op hartfalen radicaal veranderen door een eenvoudige, betaalbare en niet-invasieve manier aan te bieden om de aandoening eerder op te sporen, waardoor mogelijk talloze levens kunnen worden gered en de resultaten voor de patiënt kunnen worden verbeterd.
“Dit werk draagt bij aan de ontwikkeling van gepersonaliseerde gezondheidszorg door mensen te helpen tekenen en symptomen op te sporen vóór het begin van een aandoening en de progressie ervan gemakkelijk te volgen”, zegt Roxane Mutschler, afgestudeerd student synthetische biologie van de Queensland University of Technology in Australië.
