Uit recent onderzoek blijkt dat waterbedrijven in het hele Verenigd Koninkrijk de opdracht hebben gekregen om de verhoogde niveaus van per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS), algemeen bekend als ‘forever chemicaliën’, in drinkwaterbronnen aan te pakken, waardoor meer dan zes miljoen mensen getroffen worden. De bevindingen, gebaseerd op een analyse van de BBC, benadrukken de groeiende bezorgdheid over de potentiële gezondheidsrisico’s die verband houden met deze persistente verontreinigende stoffen.
Wat zijn Forever Chemicals (PFAS)?
‘Forever chemicaliën’ is een verzamelnaam voor duizenden door de mens gemaakte stoffen die sinds de jaren veertig op grote schaal worden gebruikt in een breed scala aan producten, van koekenpannen en medische apparatuur tot schooluniformen. Juist hun doorzettingsvermogen – ze gaan niet snel kapot – heeft hen deze naam opgeleverd. Deze chemicaliën zijn in het milieu geïnfiltreerd en hebben hun weg gevonden naar waterbronnen via processen zoals het filteren van regenwater door stortplaatsen, industriële lozingen en brandbestrijdingsoefeningen.
De omvang van het probleem
De Drinkwaterinspectie (DWI) heeft handhavingsbevelen afgegeven aan waterbedrijven wanneer de PFAS-niveaus een drempel van 0,01 microgram per liter (ug/L) overschrijden, wat als een potentieel gevaar voor de menselijke gezondheid wordt beschouwd. Uit analyse van deze berichten blijkt dat bij ten minste 9.432 tests in het Britse netwerk PFAS-niveaus boven deze limiet werden geregistreerd. Sinds 2021 hebben waterbedrijven 1,7 miljoen tests uitgevoerd op 47 van de meest zorgwekkende PFAS-verbindingen.
Gezondheidsproblemen en opkomend onderzoek
De studie van PFAS is een doorlopend onderzoeksgebied. Er zijn echter steeds meer zorgen geuit over de mogelijke gezondheidseffecten van bepaalde PFAS-verbindingen. Eerder dit jaar markeerde de Wereldgezondheidsorganisatie twee specifieke verbindingen, PFOA en PFOS, als potentieel kankerverwekkend, waardoor het risico op schildklier-, teelbal- en nierkanker toeneemt. Beide stoffen zijn nu verboden.
Een aanhoudende uitdaging voor waterbedrijven
Megan Kirton van milieuorganisatie Fidra legt uit dat de chemische eigenschappen van PFAS het ongelooflijk moeilijk maken om ze uit water te verwijderen. “Het is een heel moeilijke situatie”, zei ze, “omdat PFAS heel moeilijk uit het water te halen is. Het is alsof je probeert melk uit je koffie te halen als je hem er al in hebt gegoten.”
Huidig respons- en regelgevingslandschap
Waterbedrijven zijn momenteel verplicht om het testen te intensiveren, de waterzuivering aan te passen of te versterken, of zelfs hele waterbronnen te verwijderen wanneer een PFAS-schending wordt gedetecteerd. De Drinkwaterinspectie stelt dat hun ‘meest uitgebreide PFAS-monitoringprogramma’s’ het publieke vertrouwen in de waterveiligheid garanderen.
Milieugroeperingen en organisaties zoals de Royal Society of Chemistry beweren echter dat de huidige Britse richtlijnen niet juridisch bindend zijn en moeten worden verminderd, waarbij ze opmerken dat gezondheidseffecten op zeer lage niveaus zijn waargenomen. Bovendien benadrukte een onafhankelijke evaluatie van het watersysteem van Engeland en Wales, in opdracht van de regering, de “noodzaak van strengere behandelingseisen” om de volksgezondheid en het milieu te beschermen.
Financiële en technologische hindernissen
Het verwijderen van PFAS is een grote uitdaging, vooral gezien de huidige infrastructuur van waterzuiveringsinstallaties. Hoewel technologieën zoals nanofiltratie op grotere schaal kunnen worden ingezet, zijn ze duur en energie-intensief. Water UK schat dat de behandeling van PFAS momenteel £70 miljoen per jaar kost, een last die volgens hen door de chemische bedrijven zelf moet worden gedragen, in plaats van via de waterrekeningen aan de consumenten te worden doorgegeven.
Een pad vooruit
De Britse regering bereidt momenteel een witboek voor waarin deze zorgen worden aangepakt, met verwachte wijzigingen in de drinkwaterinspectie. Terwijl het land worstelt met de wijdverbreide vervuiling van zijn waterbronnen door ‘forever chemicaliën’, zal een gezamenlijke inspanning met strengere regelgeving, geavanceerde behandelingstechnologieën en verantwoordelijkheid van bedrijven van cruciaal belang zijn voor het veiligstellen van de volksgezondheid en het beschermen van het milieu.
De chemische bedrijven moeten de verwerkingskosten betalen; het is echt oneerlijk als mensen via hun waterrekening dit daar bovenop krijgen. — David Henderson, CEO van Water UK>
