Wetenschappers hebben het oudste RNA dat ooit is teruggevonden, geëxtraheerd uit een 40.000 jaar oude wolharige mammoet met de bijnaam Yuka, bevroren aangetroffen in de Siberische permafrost. Deze doorbraak verdrievoudigt bijna het vorige record en biedt een zeldzame inkijk in de moleculaire toestand van een uitgestorven dier op het moment van zijn dood.
Ongekend behoud
Yuka, beschouwd als het best bewaarde exemplaar van een wolharige mammoet dat ooit is ontdekt, werd in 2010 gevonden. Hoewel DNA met succes is teruggevonden uit de overblijfselen van oudere mammoeten, is RNA veel kwetsbaarder en wordt het na de dood snel afgebroken. Het vermogen om RNA uit Yuka terug te winnen is uitzonderlijk, gezien de leeftijd en het feit dat het exemplaar tijdens transport kortstondig ontdooide.
De betekenis van RNA
RNA geeft een momentopname van de genactiviteit op het moment van overlijden. In tegenstelling tot DNA, dat de blauwdruk voor het leven codeert, onthult RNA welke genen waren ingeschakeld en functioneerden. In Yuka’s spier- en huidmonsters vonden onderzoekers genactiviteit gerelateerd aan metabolisme en cellulaire stress, consistent met een gewelddadige dood – waarschijnlijk als gevolg van een aanval van een holeleeuw.
Verrassende ontdekking: Yuka was een man
De analyse bracht ook een verrassend detail aan het licht: Yuka, waarvan eerder werd aangenomen dat het een vrouw was, was eigenlijk een man. Ondanks de opmerkelijke bewaring van het exemplaar is het geslachtsbepaling van een individu van 40.000 jaar oud niet altijd eenvoudig.
Implicaties voor de-extinctie en toekomstig onderzoek
Hoewel het teruggevonden RNA niet direct helpt bij de-extinctie-inspanningen (zoals het Dire Wolf-project), biedt het waardevolle inzichten in de genfunctie bij mammoeten. Door te begrijpen welke genen eigenschappen zoals dikke vacht controleren, kunnen wetenschappers de benaderingen van genetische manipulatie beter verfijnen.
De grenzen van het oude moleculaire behoud
Deskundigen erkennen dat het terugwinnen van dit oude RNA een extreme prestatie is. Het is onwaarschijnlijk dat de vereiste omstandigheden – snel invriezen, langdurige begraving in de permafrost en nauwgezette laboratoriumbehandeling – in veel andere exemplaren zullen worden herhaald. Hoewel ouder RNA in de toekomst mogelijk ontdekt zal worden, verlegt dit onderzoek de grenzen van wat mogelijk is.
Het terugwinnen van RNA uit Yuka is een opmerkelijke prestatie en biedt een uniek moleculair inzicht in het leven en de dood van een wolharige mammoet uit het Pleistoceen. De bevindingen tonen het potentieel aan voor het extraheren van functionele biomoleculen uit oude overblijfselen, zelfs onder uitdagende omstandigheden
