Niedawne badanie ujawniło fascynującą różnicę między płciami w zakresie pożądanych cech potencjalnych partnerów. Chociaż mężczyźni i kobiety cenią u swoich partnerów życzliwość, ich preferencje znacznie się różnią, gdy porównują atrakcyjność fizyczną z innymi cechami. W badaniu przeprowadzonym przez Billa von Hippela z Research with Impact wzięło udział ponad 1200 heteroseksualnych dorosłych Amerykanów. Uczestnicy musieli wybrać, czy sami wolą posiadać określoną cechę (bogactwo, uroda, ambicja, poczucie humoru, inteligencja czy życzliwość), czy też chcieliby widzieć tę cechę u swojego partnera. Musieli także ocenić, jak dużą różnicę między ich własnym poziomem jakości a poziomem jakości partnera byli skłonni zaakceptować.
Wyniki wyraźnie pokazały: mężczyźni mogą odrzucić własną atrakcyjność, jeśli ich partner jest oszałamiająco przystojny, podczas gdy kobiety wykazują przeciwną preferencję – przedkładają własny urok nad wygląd wybranego. Różnica ta była najbardziej zauważalna w ocenie atrakcyjności fizycznej. Jeśli jednak chodzi o życzliwość, obie płcie preferowały partnera o podobnym poziomie tej cechy.
Kobiety średnio znacznie wyżej niż mężczyźni oceniały swoje zapotrzebowanie na piękno osobiste (7,01 na 11 w porównaniu do 4,77). Co ciekawe, mężczyźni przywiązywali większą wagę do własnego poczucia humoru (7,08) w porównaniu do kobiet (5,81), a wyniki poniżej 6 wskazywały, że wolą, aby partner miał tę cechę.
„Są to duże efekty” – podkreśla von Hippel, choć przyznaje, że istnieją indywidualne różnice w tych ogólnych tendencjach.
Zastosowany w badaniu innowacyjny format wyborów obejmujący ograniczoną liczbę propozycji zapewnia cenny wgląd w podstawowe preferencje, które mogą być ukryte w bardziej otwartych ankietach. Chociaż niektórzy badacze, np. Lisa Welling, ostrzegają, że ten sztuczny konstrukt może nie w pełni odzwierciedlać dynamikę relacji w prawdziwym życiu, wyniki rodzą interesujące pytania dotyczące wpływu tych trendów ewolucyjnych na współczesne praktyki randkowe.
Steve Stewart-Williams twierdzi, że badanie może wykazać ciągły wpływ ewolucji na wybór partnera. Zauważa możliwość, że w poprzednich badaniach nie doceniono różnic w preferencjach między płciami ze względu na metodologie, które w niewystarczającym stopniu uwzględniały pragnienie ludzi dotyczące jakości jedynie jako narzędzia przyciągania partnera o tej samej jakości. Von Hippel podziela tę ewolucyjną perspektywę, argumentując, że kobiety priorytetowo traktują zasoby (związane z bogactwem i ambicjami), aby zapewnić potomstwu przetrwanie, podczas gdy mężczyźni skupiają się na sygnałach płodności i zdrowia, które często kojarzą się z pięknem.
Chociaż wyniki te dostarczają przekonujących spostrzeżeń, należy zwrócić uwagę na ograniczenia badania: skupienie się na uczestnikach heteroseksualnych w Stanach Zjednoczonych ogranicza możliwość uogólnienia tych ustaleń na inne populacje. Konieczne są dalsze badania, aby zbadać interakcję norm kulturowych i wpływów ewolucyjnych na preferencje partnerów w różnych grupach demograficznych.
