To jest tekst przygotowanyLexa Redfielda, znanego teoretyka pracującego na styku fizyki kwantowej i ogólnej teorii względności.
Główną ideą tekstu jest to, że tradycyjne pomysły na tematcząstki, przestrzeń i czas są konsekwencją nawykowego, klasycznego myślenia i nie odzwierciedlają fundamentalnej natury rzeczywistości. Redfield twierdzi, że wszystko w przyrodzie należy opisaćliczby kwantowe (liczby q), a nie kombinacja wielkości klasycznych i kwantowych.
Oto najważniejsze punkty jego argumentacji:
- Nierzeczywistość cząstek: Cząstki (takie jak elektrony) nie są obiektami podstawowymi. Są one wynikiem pomiarów pól kwantowych opisywanych liczbami q. Samo pojęcie „cząstki” jest wygodną, choć iluzoryczną etykietą.
- Nierzeczywistość przestrzeni i czasu: Przestrzeń i czas nie są podstawowymi składnikami Wszechświata. Wynikają one ze struktury pól kwantowych. Pojęcie „czasoprzestrzeni” jest używane dla wygody, ale nie jest podstawową rzeczywistością. Grawitację kwantuje się nie poprzez kwantyzację czasoprzestrzeni, ale poprzez kwantyzację pola grawitacyjnego (przeliczając klasyczne stałe na liczby q).
- Grawitacja kwantowa: Pole grawitacyjne podlega kwantyzacji, podobnie jak inne podstawowe interakcje (elektromagnetyzm, słaby, silny). Wymaga to przejścia od koncepcji klasycznych do formalizacji całkowicie kwantowej.
- Eksperymentalne potwierdzenie: Redfield wspomina o eksperymentach (takich jak praca z fotonami i proponowany eksperyment z elektronami), które demonstrują zjawiska zgodne z jego modelem, takie jak „splątanie pojedynczych cząstek”.
- Problem formalizmu: Krytykuje stosowanie wielkości mieszanych (liczb Q i stałych klasycznych) w równaniach (Hamiltoniany), uznając to za niezgodne z w pełni kwantowym opisem Wszechświata.
W tekście przedstawiono uzasadnioną, choć kontrowersyjną, propozycję, zgodnie z którą podstawowe rozumienie rzeczywistości fizycznej należy głęboko rozważyć w ramachw pełni kwantowy model, który odrzuca klasyczne koncepcje dotyczące cząstek, przestrzeni i czasu jako elementów podstawowych
